ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΥΤΕ ΜΑΚΡΥΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, ΟΜΟΡΦΟΥΣ, ΓΑΛΗΝΙΟΥΣ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ .....
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ,ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΑΠ΄ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ....ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΑ ....ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΞΕΝΟΙΑΣΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ, ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ, ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ, ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ,ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΟΥ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΕ ....
ΤΑ ΧΑΡΙΖΩ
ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΚΡΙΒΟ ΕΓΓΟΝΟ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ, ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ .... ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ "ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ, ΑΠΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ .....
- ΕΓΩ ΕΔΩ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ
- ΧΙΛΙΑ ΣΟΚΑΚΙΑ ΧΙΛΙΑ ΣΚΑΛΙΑ
- ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΚΟΥΦΑΡΙΑ
- ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ.....ΟΧΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ
- ......ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ
- ΤΟΥ ΚΛΗΔΟΝΑ
- ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ
- ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ
- ΠΡΟΣΜΟΝΗ
- ΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΟ ΟΝΕΙΡΟ
- ΨΑΡΑΔΙΚΗ ΦΑΜΙΛΙΑ
- ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ
- ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΕΝΑ....ΓΛΑΡΟ
- Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΣΣΑ
- ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
- Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΞΑΝΑΓΙΝΕ ....... ΠΑΙΔΑΚΙ
κατσικα
ο ουρανός είχε το δικό μου ήλιο... Τα χρυσά του κεντίδια τα καμάρωνα μόνο εγώ και τα πουλιά. Ο δικός μου ουρανός δεν είχε ποτέ σύννεφα γι' αυτό ποτέ δεν έβρεχε, ποτέ δεν άστραφτε, ποτέ δε βρόνταγε. Στις παιδικές μου χούφτες κρατούσα λίγο νερό για να ξεδιψούν τα πουλιά του και στην ποδιά μου ψίχουλα για να χορταίνουν τα φιλαράκια μου. Αυτός ο ήλιος και αυτά τα πουλιά ήταν δικά μου, κανείς δεν μπορούσε να μου τα πάρει.... Όταν ήμουν παιδί είχα φτιάξει και ένα δικό μου κήπο, με παρτέρια ασβεστωμένα, με λογής -- λογής λουλούδια και είχε πράσινο χορτάρι. Στον κήπο μου προσευχόμουνα και ο κήπος μου παράδεισος γινότανε. Όταν ήμουνα παιδί δεν ήξερα τίποτα από τους ουρανούς και τους κήπους της ζωής. Ούτε για αρπαχτικά πουλιά, ούτε για κισσούς που σκοτεινιάζουν τα παράθυρα του κόσμου των μεγάλων. Και όταν μεγάλωνα, προσπαθούσα να συνηθίσω τους ουρανούς και τους κήπους με τους νόμους των μεγάλων. Τον ουρανό και τον κήπο μου να ξανάβλεπα. Τα πουλάκια μου να ξεδιψούσανε με το νεράκι της αθωότητάς μου εκείνης. Στον κήπο μου να ξανακύλαγα στην καταπράσινη χλόη του. Με τα λουλούδια αστεία να λέγαμε και πάλι να γελούσαμε όπως τότε. Θέλω τον παλιό μου κήπο, θέλω τον παλιό μου ουρανό. Θέλω εκείνες τις εικόνες που με γαλήνευαν, θέλω εκείνες τις πλαγιές που λαχάνιαζα όταν έτρεχα. Θέλω εκείνο το παιδί πάλι να συναντήσω και να το μαλώσω που βιάστηκε να μεγαλώσει...
,,,,,,,
Η θάλασσα για μένα είναι μιά ανάγκη κοντά της βρίσκω την χαμένη μου ζωή αφήνω το μυαλό στο κύμα της να τρέξει και παίρνει βαθιά πνοή κι ανάσα η ψυχή. · Απλώνω πάνω στο κύμα της όλα τα όνειρά μου αυτά που κάνω στην ψυχή βαθιά και στο μυαλό αυτά που αλήθεια ίσως ποτέ τους να μην γίνουν και τρέχει το δάκρυ μου καυτό και εγώ πονώ. · Πως να μαζέψω όνειρα, απλωμένα πάνω στο κύμα τα παίρνει ο αέρας και όπου θέλει τα σκορπά τα πηγαίνει στις τέσσερις γωνιές του κόσμου και η δική μου καρδιά, οδύρεται κλαίει και πονά. · Εσείς αέρηδες που τα όνειρά μου πήρατε μαζέψτε τα ξανά και φέρτε τα σε μένα να πάρει μιάν ανάσα η καρδιά μου που πονά καινα νιώσει ότι τόσα όνειρα δεν πήγαν στα χαμένα.
ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ Μ ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ (ΔΕΛΦΙΑΚΙ ΛΕΩ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ!!!)
Καλή σου μέρα γλάρε μου και πάλη εδώ σε βρίσκω
το σπίτι μου και σπίτι σου είσαι πια συγγενής μου.
Γλαρόνι μου κάτσε εδώ να σε πληροφορίσω
ξανά από τον τόπο μου δεν πρόκηται να φύγω
Μαζί θα τα περνάμε πια χειμώνες καλοκαίρια
μαζί θα κουβεντιάζουμε με ζέστες μ αγριοκαίρια
Εσύ βουτάς στη θάλασσακι εγώ θα σε προσμένω
θα είσαι το δελφινάκι μου αφού δεν θα το βλέπω
Οι δυό μας θα μιλαμε πια για τα καμώματα του
για όλες του της σκανταλιές τα....κατορθώματα του
Σου είπα από περισυ θέλω να με προσμένεις
κι εσύ εδώ ευρίσκεσαιλες και καταλαβαίνεις!!!!!!
ΡΗΝΟΥΛΑ
2011 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ